چه حجّی بود، آخرین حجّ رسول خدا(ص)

و اکنون که در راه بازگشتیم هر از چند گاهی دیده به آسمان می دوزد و زیر لب زمزمه ای دارد.

اضطراب وجودش را فراگرفته است.

اکنون که حجّ الهی به پایان رسیده است، چه مسئولیّتی است که سخت بر دوش حضرتش سنگینی می کند؟  و ...

و حال چند روزی است که به امر رسول نور و رحمت در برکه غدیر گرد آمده ایم تا حجّاج رفته بازگردند و دیگران خود را بر ما رسانند و ...

اینک رسول عاشقان بر منبری از جحاز اشتران رفته و خطبه ای می خواند که عرش و فرش را به لرزه در آورده است و می فرماید مگر نه اینکه من رسول خدایم بر شما و ...

آی مردم بدانید! از این پس هر که من مولای اویم

این علی مولای اوست.

و این دست حیدر است که بالا می برد.

                                                        اینک این غدیر است و صدای هلهله وتکبیر.

آری زین پس أسد الله الغالب ، مولانا علی بن ابی طالب به امر الهی جانشین پیامبرمان و امام و راهنمای ماست.

و حضرتش چه زیبا دست بر آسمان برداشت و فرمود:

بارالها؛ دوستش را دوست، و دشمنش را دشمن بدار!    آمین.

خورشید چراغکی ز رخسار علی(ع) است      مه نقطه کوچکی ز پرگار علی(ع) است

هر کس که فرستد به محمد(ص) صلوات          همسایه دیوار به دیوار علی(ع) است